Een kaakgewrichtschirurgie (TMJ) is een procedure die wordt gebruikt om het ongemak dat gepaard gaat met een verscheidenheid aan kaakgewrichtsaandoeningen te verlichten en de juiste functionaliteit van het gewricht te herstellen. Mensen die een TMJ-stoornis ontwikkelen, ervaren doorgaans pijn en ongemak in de kaak en het gezicht vanwege de functionele beperkingen die worden veroorzaakt door de aanwezigheid van de kaakstoornis. TMJ-chirurgie is over het algemeen alleen gereserveerd voor gevallen waarin traditionele niet-invasieve behandelingsopties er niet in zijn geslaagd pijn en ongemak te verlichten. De chirurgische aanpak hangt volledig af van het type en de ernst van de aandoening, evenals van de geschiedenis van de TMJ-stoornis van het individu.
Open TMJ-chirurgie kan worden uitgevoerd als blijkt dat de TMJ-symptomen van een persoon worden veroorzaakt door de aanwezigheid van een groei, kaakbreuk of botverslechtering. Deze vorm van TMJ-chirurgie is over het algemeen gereserveerd voor gevallen waarin uitgebreide correctie nodig is om een goede gewrichtsfunctionaliteit te bevorderen, zoals uitgebreide gewrichtsuitlijning of verwijdering van weefsel of bot. Open TMJ-chirurgie, uitgevoerd onder algemene anesthesie, brengt het risico met zich mee van zenuwbeschadiging en uitgebreide littekens. Het gebruik van algemene anesthesie brengt zijn eigen extra risico's met zich mee, waaronder ademnood en beroerte. Minder invasieve benaderingen van TMJ-chirurgie omvatten het gebruik van artroscopie en artrocentese.
Het gebruik van artrocentese is over het algemeen gereserveerd voor acute gevallen van TMJ bij mensen die geen voorgeschiedenis hebben van TMJ-stoornis, maar wier aandoening de kaakfunctionaliteit aanzienlijk beperkt. Bij dit type TMJ-operatie wordt een steriele vloeistof toegediend om het gewricht te spoelen en kan het nodig zijn een blok in het gewricht te plaatsen om toekomstige TMJ-problemen, zoals een vergrendelende kaak, te voorkomen. Artroscopie vereist doorgaans de verwijdering van geïrriteerd weefsel in het gewricht en een kleine aanpassing van het kaakgewricht.
Het kaakgewricht bevindt zich aan weerszijden van het hoofd en verbindt de onderkaak met het slaapbeen dat vanaf de schedel naar beneden uitsteekt. Een TMJ-stoornis kan zich ontwikkelen in de aanwezigheid van een verscheidenheid aan factoren, waaronder verwondingen aan het gewricht, het gebruikelijke op elkaar klemmen van de tanden en vernauwing van de kaakspieren die optreedt bij chronische stress. Ongeacht de oorzaak presenteert een TMJ-stoornis zich meestal met karakteristieke symptomen die alleen variëren in de mate van presentatie.
De meeste mensen met een TMJ-stoornis ervaren een beperkte kaakfunctionaliteit vanwege de pijn en het ongemak veroorzaakt door de aandoening. Vaak verhindert tederheid dat de persoon zijn mond volledig opent, zoals gebeurt wanneer hij of zij geeuwen. Symptomatische mensen kunnen ook klikken of knarsen in de kaak krijgen tijdens het kauwen of spreken. Bijkomende tekenen van een TMJ-stoornis kunnen onder meer ongemak in het gezicht, zwelling en episodische blokkering van de kaak zijn.
Traditionele behandeling voor TMJ-stoornissen omvat doorgaans het doorvoeren van veranderingen in het dieet en de levensstijl, evenals het aanbrengen van kompressen en het gebruik van vrij verkrijgbare pijnstillers om ongemak te verlichten. Sommige mensen hebben tijdens het slapen mogelijk een mondbeschermer nodig om verdere schade aan het gewricht te voorkomen, zoals kan optreden bij tandenknarsen. Gedragsveranderingen kunnen ook worden aanbevolen, zoals het beperken van de kaakbeweging en het vermijden van onnodige druk op het aangetaste gewricht. Wanneer dergelijke niet-invasieve behandelingen de symptomen niet verlichten, kan chirurgische correctie noodzakelijk zijn.